Nadgodziny to nie tylko praca ponad ustaloną normę czasu pracy pracownika. Występują one wyłącznie na wyraźne polecenie pracodawcy. Oznacza to, że pracą w godzinach nadliczbowych nie będzie czas spędzony w pracy ponad normę przez pracownika, który zrobił to z własnej inicjatywy, bez wiedzy pracodawcy.
Zachęcam Cię do przeczytania tego artykułu, jeśli zastanawiasz się:
Podstawowy wymiar czasu pracy pracownika zatrudnionego na pełen etat wynosi 8 godzin w ciągu dnia. Jest to zatem 40 godzin w ciągu tygodnia pracy, przy czym rozumie się go jako pięć dni, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym czterech miesięcy. Jednak dokładny wymiar czasu pracy dla konkretnego pracownika powinien być regulowany w umowie o pracę.
Zatem o pracy w godzinach nadliczbowych będziemy mówić zawsze wtedy, gdy przekroczono wymiar czasu pracy danego pracownika.
Zgodnie z treścią art. 151 Kodeksu pracy (dalej: KP):
§ 1. Praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a także praca wykonywana ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego pracownika systemu i rozkładu czasu pracy, stanowi pracę w godzinach nadliczbowych.
W tym miejscu warto również dodać, iż zgodnie z KP godziny nadliczbowe są dopuszczalne wyłącznie w razie:
Niewiele pracodawców zdaję sobie sprawę z tego, że konkretny pracownik nie może przekroczyć wskazanego w przepisach wymiaru nadgodzin w roku. Ustawodawca – w celu ochrony interesów i zdrowia pracowników – przewidział w tym zakresie pewne limity. Mianowicie, co do zasady, praca w godzinach nadliczbowych nie może przekroczyć dla poszczególnego pracownika 150 godzin w roku kalendarzowym.
W układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy, jest dopuszczalne ustalenie innej liczby godzin nadliczbowych w roku kalendarzowym niż 150. Kwestia ta zależy od zgody pracodawcy i pracownika. Ustalając jednak nowy limit roczny, pracodawca musi pamiętać o limicie tygodniowym. Pracownik nie może bowiem pracować dłużej niż 48 godzin tygodniowo. Liczba ta zawiera już ewentualne godziny nadliczbowe.
W przypadku pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy strony (pracodawca i pracownik) ustalają w umowie o pracę dopuszczalną liczbę godzin pracy ponad określony w umowie wymiar czasu pracy.
Kwestię tę regulują kolejne przepisy KP. Co do zasady przyjmuje się, że za nadgodziny pracownikowi przysługuje dodatkowe wynagrodzenie (oprócz normalnego). Jego wysokość będzie zależała od tego, w jakim dniu pracownik przekroczył normę standardowego wymiaru czasu pracy.
Pracownikowi przysługuje dodatek pieniężny w wysokości:
W zamian za czas przepracowany w godzinach nadliczbowych pracodawca może udzielić pracownikowi w tym samym wymiarze czasu wolnego od pracy:
Pracownik, którego wymiar czasu pracy przekroczył normę, może otrzymać dodatkowe wynagrodzenie albo czas wolny. Ich wysokość/ilość (dodatku pieniężnego/dni wolnych) obliczana jest na podstawie zasad określonych w KP. Na zakończenie warto również podkreślić, że pracownik spośród tych dwóch dostępnych opcji może wybrać tylko jedną. Może on albo otrzymać dodatkowe wynagrodzenie, albo dodatkowe dni wolne od pracy.
Jeśli jesteś pracodawcą lub pracownikiem, może Cię także zainteresować ten artykuł z tematyki prawa pracy: Jak zwolnić pracownika zgodnie z prawem?
______________________________________________________
Autor wpisu: radca prawny Tomasz Cudnoch
Potrzebujesz pomocy prawnej w zakresie nadgodzin?
Skontaktuj się ze mną:
+48 509 100 326
kancelaria@cudnoch.eu
test